Tussen zijn gevechten in de ring door, probeert Rico Verhoeven zoveel mogelijk in films te spelen. De gespierde kickbokser is te zien in de zoutzure komedie ‘Augurk aan zee’.

Iedereen kent Verhoeven als brute vechtjas. En dat was hij al vroeg in zijn leven. Waar andere kinderen als kleuter in de zandbak spelen, stond Verhoeven vanaf zijn vijfde in de sportschool. Rico’s vader had de zwarte band in karate en gaf zijn zoon les in kyokushin, een Japanse vechtkunst. Acteur Dolph Lundgren (Rocky IV, The Expendables) beoefende dezelfde sport. Dat is een van de acteurs die de jonge Verhoeven bewonderde als kind. Net als Arnold Schwarzenegger en Jean-Claude Van Damme. Beide acteurs maakten eerst naam in respectievelijk het bodybuilden en karate. Kleine Rico (al was hij voor zijn leeftijd altijd al groot) droomde er destijds al van om ook op het witte doek te schitteren.

Miami Rico

Achteraf zijn die ambities compleet logisch. Rico heet eigenlijk Ricardo en is door zijn moeder vernoemd naar Ricardo Tubbs uit de tv-serie Miami Vice. Een personage dat zijn vuisten ook goed wist te gebruiken. Verhoevens inkomsten komen nog vooral uit het kickboksen, maar de laatste vijf jaar probeert hij voor te sorteren op de tijd “dat ik mijn plek op de apenrots van het kickboksen moet opgeven”. De prijsvechter nam acteer- en taallessen en ontmoette sterren als Dwayne ‘The rock’ Johnson, Mark Wahlberg, Gerard Butler, Jason Statham en Halle Berry en bewaart hun telefoonnummers in zijn telefoon alsof het archeologische schatten zijn.

Het hele artikel staat in de TVFilm nummer 22. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

Tekst: Maarten van der Meer

Bruce Springsteen was al een grote meneer toen hij in 1982 het zeer persoonlijke album Nebraska uitbracht. Deze film, naar het boek van Warren Zane, richt zich op die periode in de carrière van ‘The Boss’.

Het verhaal volgt de opkomst van een legendarische muzikant (hier gespeeld door Jeremy Allen White, de ster van hitserie The Bear), diens innerlijke worstelingen en de druk van succes.

Regisseur Scott Cooper, die eerder indruk maakte met muziekdrama Crazy Heart (2009), heeft zijn casting goed op orde: Jeremy Strong (Succession) speelt producer/manager Jon Landau; in flashbacks is Stephen Graham (Adolescence) te zien als Springsteens vader. White bereidde zich goed voor op zijn rol: hij leerde mondharmonica spelen en heeft alle nummers zelf ingezongen.

Dit en meer staat in de TVFilm nummer 21. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

Ze heeft een glimlach waarvan zelfs het koelste ijskonijn ontdooit. Maar in films en tv-series zien we die niet zo heel vaak meer. Kijk maar naar haar recentste ­bioscoopfilm ‘After the Hunt’: wat is ze fel, en wat is ze steengoed.

Als je nu een film zou moeten kiezen die het bepalendst is geweest voor de ­carrière van Julia Roberts, dan is dat zeker niet haar doorbraakfilm Pretty Woman (1990). En ook niet die andere innemende romkom: Notting Hill (1999). Nee, dan zou je eerder kunnen denken aan Erin Brockovich (2000). Waarom? Omdat die rol model lijkt te staan voor het beste dat ze sindsdien maakte.

Groot rechtvaardigheidsgevoel

In Erin Brockovich speelde Roberts een ­secretaresse van een advocatenbureau die zich vastbijt in vervuilingszaak. Daar liet ze zich voor het eerst van haar boze kant zien, en als iemand met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Vooral in de laatste tien jaar grossiert ­Roberts in ­dergelijke rollen. Zoals haar bijrol als aids-onderzoeks­pionier in de mooie HBO-serie The normal heart (2014), of haar rol als strijdlustige moeder in ­Wonder (2017) en Ben is back (2018). Ook was ze subliem in de Starz-miniserie Gaslit. Als boze ­echtgenote van minister van justitie John ­Mitchell (Sean Penn) lekt ze documenten aan de pers die mede zouden leiden tot het ­Watergate-schandaal in 1975. Uiteindelijk zijn het allemaal vrouwen met een groot rechtvaardigheidsgevoel. En die rollen liggen Roberts heel goed.

Twijfelen aan iedereen

Deze maand verschijnt Roberts’ recentste film After the hunt in ­Nederland. Het is een psychologisch drama waarin je als kijker voortdurend twijfelt waar je loya­liteit moet liggen. En ook aan ­Roberts’ karakter Alma Olsson ga je twijfelen. Want dat er duistere geheimen uit haar eigen verleden spelen, dat is wel duidelijk.
After the Hunt draait vanaf 17-10 in de bioscoop

Dit en meer staat in de TVFilm nummer 21. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

Tekst: Patrick Oxsener

In zijn nieuwste film speelt regisseur Luca Guadagnino (‘Call Me By Your Name’, ‘Challengers’) met de verwachting van de kijker.

Op de campus van een prestigieuze universiteit komt filosofieprofessor Alma (Roberts) voor een dilemma te staan als topstudent Maggie (Edebiri), van wie ze mentor is, haar om hulp vraagt. Maggie beschuldigt Alma’s collega Hank (Garfield) van ongepast gedrag. Het probleem: Hank is een goede vriend van Alma. Bovendien dreigt nu een geheim aan het licht te komen dat ze het liefst verborgen had willen houden. Gevolg: een thriller die geen panklare antwoorden geeft, omdat dit nu eenmaal complexe tijden zijn en omdat sociale grenzen verschuiven.

Juist op een universiteit – een vooruitstrevende gemeenschap waar alle gesprekken mogelijk zouden moeten zijn – blijken status, macht en vooroordelen een grote rol te spelen. Wie spreekt hier de waarheid? Is er überhaupt één waarheid? Gaat After the Hunt over MeToo? Over generatieverschillen? Guadagnino laat kijkers zelf conclusies trekken. Hoewel de film na de première tijdens het Filmfestival van Venetië niet alleen maar juichende kritieken ontving, bleek hij wel aanleiding voor stevige discussies over (vermeend) dader- en slachtofferschap.

Bolleboos

Dit is de derde film waarin Julia Roberts een docent speelt. In Mona Lisa Smile (2003) gaf haar personage les aan vrouwelijke studenten in de jaren 50 en in Larry Crowne (2011) stond ze voor de klas als docent spreekvaardigheid.

Het hele artikel leest u in TVFilm nummer 21. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

Journalist Laura Blacklock (Keira Knightley) vaart mee op de eerste reis van het splinternieuwe luxejacht van de rijke Richard Bullmer (Guy Pearce).

Als ze ziet hoe een van de opvarenden overboord valt, slaat ze alarm, maar de eigenaar noch de passagiers willen haar geloven. Daarom besluit Laura zelf maar uit te zoeken wie de mysterieuze vrouw die in de golven verdween was. De Netflix-film The Woman in Cabin 10 is gebaseerd op de bestseller van de Britse misdaadauteur Ruth Ware en volgt het klassieke stramien van de Agatha Christie-mysteries.

Vanaf 10 oktober op Netflix.

Dit en meer staat in de TVFilm nummer 20. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

Ex-militair Jeffrey (Tatum) overvalt fastfoodrestaurants om zijn gezin een mooi leven te bieden. Dat doet hij steevast op zeer beleefde wijze. Dankzij zijn scherpe observatievermogen weet hij precies waar de beveiliging zwak is.

Op die manier weet hij later ook uit de gevangenis te ontsnappen, waarna hij zich maandenlang schuilhoudt in een speelgoedwinkel. Daar overleeft hij op snoep en geduld. Overdag slaapt hij, of bespioneert hij werknemers. ’s Nachts dwaalt hij rond tussen de schappen. Jeffrey telt de dagen af tot hij een nieuwe identiteit kan regelen om voorgoed te verdwijnen. In een minder scherp moment wordt hij verliefd op winkelmedewerker Leigh (Dunst) en raakt hij betrokken bij de plaatselijke kerk. En dat dubbelleven blijkt steeds lastiger vol te houden.

Regisseur Derek Cianfrance heeft Channing Tatum perfect gecast als charmante, inventieve gelegenheidscrimineel met een goed hart. Bovendien bewees Tatum al eerder dat hij een soepele komische timing heeft. Peter Dinklage is trouwens eveneens heerlijk als kleinzielige winkelmanager. Ondanks het bizarre verhaal en enkele hilarische scènes is dit vooral een gevoelig drama vol personages die je alle geluk gunt. Lastig in een hokje te plaatsen dus, maar ontegenzeggelijk een fijne kijkervaring.

Waargebeurd

Tussen juni 2004 en januari 2005 hield Jeffrey Manchester zich schuil in een speelgoedwinkel in North Carolina en bezocht daar een nabijgelegen kerkgemeenschap.

Dit en meer staat in de TVFilm nummer 20. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

Emma Stone kun je inzetten voor alle ­rollen. Fris typje in een luchtige komedie? Doet ze. Grimmig personage in een duistere thriller? Geen probleem. Kijk maar naar ‘Eddington’, die nu in bios draait.

Emily Jean Stone (1988) wist het op haar vijftiende zeker: ze wilde actrice worden. Om haar ouders te overtuigen, maakte ze een heuse PowerPointpresentatie, getiteld ­‘Project Hollywood’. Hierin legde ze de noodzaak uit om van Arizona naar Californië te verhuizen om daar haar acteer­carrière te starten. Het werkte. Samen met haar moeder betrok ­Stone een appartementje in Los Angeles. Toen ze zich wilde inschrijven bij de acteursvakbond, bleek de naam ­Emily Stone al bezet. Dus koos ze voor Emma, naar haar ­favoriete Spice Girl Emma Bunton.

Handelsmerk

Stones filmdebuut was in de komedie Superbad (2007). Voor de rol vroeg de producer aan de blondine om haar haar rood te verven. Die coupe werd haar handelsmerk, net als haar zware stem. Die ontstond doordat Stone een huilbaby was, waardoor ze al heel vroeg knobbeltjes op haar stembanden kreeg. Stone maakte naam als ­komische spring-in-het-veld in luchtige films als Easy A (2010). Maar in Oscar­winnende drama’s als The help (2011) en Birdman (2014) toonde ze dat ze ook prima zwaardere rollen aankon.

Het hele artikel leest u in TVFilm nummer 20. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

Tekst: Jeroen Keijzer

Sir Benjamin Lee Guinness heeft de brouwerij van zijn grootvader uitgebouwd tot een enorm succes. Als hij in 1868 als rijkste man van Ierland overlijdt, moeten zijn volwassen kinderen Arthur, Edward, Anne en Ben zijn zakenimperium overnemen.

Ondertussen liggen er talloze kapers op de kust die gretig gebruikmaken van de verdeeldheid en afgunst onder het viertal. De historische dramaserie House of Guinness is bedacht en geschreven door Steven Knight, de man achter de successerie Peaky Blinders, en speelt zich af in het Dublin en New York van de negentiende eeuw.
Vanaf 25 september op Netflix.

Dit en meer staat in de TVFilm nummer 19. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

De carrière van Margot Robbie wordt mooi opgesomd in de titel van haar nieuwste film: A Big Bold Beautiful Journey. De Australische actrice heeft haar Amerikaanse droom waargemaakt.

Zoals zowat elke Australiër met ambities in acteren, begon Margot Robbie’s carrière in de ‘down under’ soap Neighbours. In 2008, op 17-jarige leeftijd, startte ze met de rol van Donna. Robbie besefte dat ze voor een internationale carrière naar Amerika moest, en vertrok in 2011 naar de VS. “Ik liet iedereen achter: mijn vrienden, familie en m’n vriendje.” Wel mooi: in 2022, toen ze al lang en breed een superster was, keerde Robbie voor één aflevering terug in Neighbours, als bedankje aan de serie waar het allemaal mee begon.

Doorbraak

Het was de bedoeling dat haar Amerikaanse carrière een vlucht zou nemen met Pan Am (2011), maar deze stewardessenserie stopte na een seizoen. In 2013 kwam de doorbraak met The Wolf of Wall street met Leonardo DiCaprio, waarin Robbie zijn vriendin Naomi speelt. Haar verschijning deed Margot al snel bovenaan ‘knapste vrouwen’-lijstjes belandden. Waar ze niet blij mee was: “Je wordt dan gereduceerd tot een ding: seksbom. Ik blijf zoeken naar rollen waar het om het karakter van het personage gaat, niet hoe ze eruitziet.”

Tekst: Jeroen Keijzer

Het hele artikel staat in de TVFilm nummer 19. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.

Margot Robbie is een echte Hollywoodster; camera’s én kijkers houden van haar. Maar er is méér: de Australische kiest consequent voor personages waarmee ze haar veelzijdigheid als actrice kan laten zien.

Van de gestoorde Harley Quinn in The Suicide Squad en kunstschaatsster Tonya Harding in het biografische I, Tonya tot de levenslustige hoofdpersoon in Barbie. Dit keer kiest Robbie voor een onversneden romantische film. Haar tegenspeler is Colin Farrell, die in het fantasydrama After Yang (2022) al eerder samenwerkte met de Koreaans-Amerikaanse regisseur Kogonada.

Ook in A Big Bold Beautiful Journey speelt magie een rol, waardoor er iets vonkt tussen twee personages die voor zichzelf nooit een duurzame relatie in het verschiet zagen. Als singles Sarah en David elkaar op een bruiloft leren kennen, zorgt een speling van het lot ervoor dat ze nog lang niet van elkaar af zijn. Tijdens de terugreis naar huis, via een omweg door de natuur, stuiten ze op een mysterieuze rode deur. Wanneer ze erdoorheen stappen blijkt het een eerste van vele deuren te zijn die hen in staat stellen terug te keren naar sleutelmomenten in hun levens. Zo leren ze elkaar, via hun persoonlijke geschiedenissen, in rap tempo kennen.

Zelf doen
Margot Robbie timmert ook serieus aan de weg als filmproducent met haar eigen productiemaatschappij LuckyChap Entertainment. Daarmee richt ze zich voornamelijk op films en televisieseries waarin vrouwen de hoofdrol spelen.

Dit en meer staat in de TVFilm nummer 19. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden. Een vraag? Mail naar redactie@tvfilm.nl.