Het is 1929. De donkere wolken van de Eerste Wereldoorlog zijn nog niet opgetrokken. Uit onvrede over de moderne samenleving vertrekt de Duitse arts Ritter (Law) met zijn partner Dore (Kirby) naar het onbewoonde Galapagoseiland Floreana. Hier werkt hij aan een boek over een ideale, geweldloze maatschappij.
Dan verschijnen Margret (Sweeney) en haar man Heinz (Brühl). Ze zijn geïnspireerd geraakt door Ritters verslagen in diverse kranten en willen ook een nieuwe start maken. Het welkom is kil. Net als de stellen een moeizaam evenwicht gevonden hebben, arriveert de manipulatieve barones Eloise (De Armas) op het eiland. Vanaf dan strijden ze niet alleen tegen de natuur, maar vooral tegen elkaar.
Regisseur Ron Howard (Hillbilly Elegy, Apollo 13) vertelt het verhaal van een plek die de potentie had een paradijs te worden, maar uiteindelijk uitgroeide tot iets grimmigs. Het acteerwerk is prima, al zijn niet alle personages even spannend. Waar Ritter en Margret gelaagd en intrigerend zijn, is de barones onversneden akelig en altijd uit op conflict. Dat maakt haar handelingen voorspelbaar.
Eden is gebaseerd op ware gebeurtenissen: er vertrokken werkelijk mensen naar dit afgelegen eiland en daar ging werkelijk van alles mis. Uiteindelijk woonde Margret tot haar dood in 2000 op Floreana, waar haar nazaten inmiddels een kleinschalig hotel runnen. Het is wachten op de documentaire over deze krankzinnige geschiedenis.